Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

γυναικειες φωνες



Αι γαρουφαλλο μου


με την Eλένη Βιτάλη
Στίχοι: Βαγγέλης Γκούφας
Μουσική: Αργύρης Κουνάδης


Βγήκαν λάμιες στο ποτάμι
σύννεφο έβαλαν γιορντάνι
κι άντρας ζώνει τ' άρματά του
πάει ταμένος του θανάτου
Και ποιος θα σου κρατήσει
άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου
πίκρα περπατάει στα χείλη
άι... γαρούφαλλό μου...

Άλογο φαρί καβάλα
δράκοι του'στησαν κρεμάλα
μπρος στο μαρμαρένιο αλώνι
στέκει και το πεταλώνει
Ανέμη να γυρίσει
παραμύθι ν' αρχινήσει
μαύρο κρασί να πιούμε
το φεγγάρι έχει μεθύσει
άι...γαρούφαλλό μου...

και στην άκρη, στο ποτάμι
μια φλογέρα, ένα καλάμι
κάνει τον καημό φλογέρα
το παράπονό του αέρα
Και ποιος θα σου κρατήσει
άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου
πίκρα περπατάει στα χείλη
άι...γαρούφαλλό μου...

Ποιος πονεί και ποιος το θέλει
του ανέμου οι Αρχαγγέλοι
του καπνού `ναι και τ' ανέμου
δεν το βάσταξα ποτέ μου
Ανέμη να γυρίσει
παραμύθι ν' αρχινήσει
μαύρο κρασί να πιούμε
το φεγγάρι έχει μεθύσει
άι...γαρούφαλλό μου...

Του Χάρου ειν το πανηγύρι
το χορό νεκρός να σύρει
τ' άστρα μες στο παραγάδι
και τον ήλιο στο σημάδι
Και ποιος θα σου κρατήσει
άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου
πίκρα περπατάει στα χείλη
άι...γαρούφαλλό μου...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αναστασία


με την  Ελευθερία Αρβανιτάκη
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου


Το φιλί γυαλί που ράγισε,
τ'ακριβά σου μάτια καθρεφτίζοντας
και μετά η χαρά ναυάγησε,
σα βυθός μαζί κι ορίζοντας.

Το κορμί κι η ορμή μυστήριο,
δαχτυλίδι μαύρο με την πέτρα του.
Ποιος καημός χωράει στα μέτρα του
και μετά το γεια μαρτύριο.

Στο όνομά σου Αναστασία,
κρεμασμένα λες χίλια τάματα,
σαν πανάρχαιο φως
μες τη νύχτα με τα κλάματα...
Τελικά η ζωή τρία γράμματα.

Το φιλί γυαλί που θάμπωσε,
στα αλμυρά μας λόγια και τα κύματα
και μετά η φωνή δυνάμωσε,
το μαζί,το ναι,τα βήματα.

Το γιατί χαρτί τετράγωνο,
με σβησμένα χρόνια-περιθώρια,
μου ζητά η ψυχή σου όρια,
μα το χώμα υγρό και άγονο...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Αργοσβηνεις μόνη


με την Ιωαννα Γεωργακοπουλου
Στίχοι, μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης

Αχ! στης ζωής τη στράτα
αργοσβήνεις μόνη δίχως
να χεις καμιά συντροφιά
μαυρομάτα!

Πως κλαίω και θρηνώ για τα γλυκά σου νιάτα!

Αν σε απάτησε   και  σε τραυμάτισε
ο έρωτας που φωτίζει τα μάτια σου,
τα πανάκριβα παλάτια σου,
η αγάπη μου θα σε γιατρέψει
και τ όνειρο σου το παλιό θα ζωντανέψει


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου