Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

Μιλτος Πασχαλιδης στα φορτε του



Ερωτας αρχαγγελος

 http://picosong.com/dZtV

Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία
χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά,
βήματα γενέθλια για την αθανασία
κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά

Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου, μάνα μη με δεις ,
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα,
σαν χορεύεις ,μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής

Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες
κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς,
έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες
κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς

Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου, μάνα μη με δεις,
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις, μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής

Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε
σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά,
τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε,
κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά

Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου, μάνα μη με δεις,
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις ,μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αγυριστο κεφαλι

http://picosong.com/dZtb

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
ενθύμια παλιά και φυλακτά,
Οι ήρωες το σκάνε απ' την οθόνη,
ξυλάρμενοι τραβανε στ' ανοιχτα

Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,
δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι,

Τα μάρμαρα στο φως αντιφεγγίζουν,
σε ποιο ταξίδι σ' έχω ξαναδεί,
τυφλά πουλιά το τζάμι μου ραμφίζουν,
το πλένει στα φανάρια ένα παιδί
κι ένας τελάλης σ' έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία

Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν
και κυνηγούν τ' αδέσποτα σκυλιά
και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν,
ξορκίζουν μ' αγιασμό το σατανά

Δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το `πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει,
μα εγώ είμ' ένα τραγούδι αλλοτινό,
στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι
αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ

Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Το καπηλειό

http://picosong.com/dZtx
Στίχοι-Μουσικη: Δημήτρης Αποστολάκης

Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου,
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαλμένα μέσα στην καρδιά
με τ' όνειρό μου.

Και κάθε μέρα από βραδύς
ντουγιουρντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο,
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυο χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει,
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια,
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά,
τα δυο του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού `λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου,
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου,
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.

Πως να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει,
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έμε χει `πομείνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου