Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Μανωλης Χιώτης (μουσικη + στιχοι)




ΑΠΟΤΟΜΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΟΠΑΝΗΣΕΣ

Πες μου γιατί αγάπη μου
γλυκιά παρηγοριά μου
πες μου γιατί να μ’ αρνηθείς
γιατί να φύγεις να χαθείς
να ζήσεις μακριά μου

Απότομα
μου την κοπάνησες απότομα
δεν μου ξηγήθηκες φιλότιμα
και πήρες δρόμο μια βραδιά
μ’ αρνήθηκες
με κάποιον άλλο ξεμυαλίστηκες
σε άλλα κόλπα μου τραβήχτηκες
κι έχω μαράζι στην καρδιά

Ποτέ μου δε σε πίκρανα
γι αυτό παραπονιέμαι
που είμαι τώρα μοναχός
κι από αγάπη ορφανός
και κλαίω και χτυπιέμαι


ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙΣ

Ποτέ δε θέλω πια να ξαναρθείς στ’ ομολογώ
ποτέ στο δρόμο μου να μη βρεθείς για να σε δω
θα μου θυμίσεις τα παλιά τα πρώτα βράδια μας
θα μου θυμίσεις και τα πρώτα χτυποκάρδια μας

Δε θέλω πια να ξαναρθείς
δε θέλω πια μες την καρδιά φωτιά
δε θέλω πια να σ’ αγαπώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ

Αφού με άφησες γιατί ζητάς να ξαναρθείς
προτού να φύγεις έπρεπε καλά να το σκεφτείς
σε αγαπούσα κι ήσουν η αδυναμία μου
πολύ λυπάμαι που χωρίσαμε λατρεία μου



ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙΣ ΠΙΑ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ
(ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΕΣ)

Δεν τη θέλεις πια την αγκαλιά μου
ξέχασες τα χάδια, τα φιλιά μου
σε γλυκοφιλώ και συ με σπρώχνεις
δε με θέλεις πια γι’ αυτό με διώχνεις

Αφού το θες τούτη τη βραδιά
με βαριά καρδιά και καημό μεγάλο
αγάπη μου, σου αφήνω γεια
αφού τώρα πια δε με θέλεις άλλο

Τι `ναι αυτό που σ’ έκανε ν’ αλλάξεις
κι έτσι ξαφνικά να με πετάξεις ;
ήμουνα εντάξει στο πλευρό σου
με κοιτάζεις τώρα σαν εχθρό σου

Έφτασε ο κόμπος πια στο χτένι,
τώρα το βλέπω είμαστε σαν ξένοι
κι έτσι θα χωρίσουμε σε λίγο,
φίλα με αγάπη μου να φύγω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου