Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Θανος Μικρουτσικος...και η επικη φωνη της αλησμονητης Μαριας Δημητριαδη



ΚΑΙ ΝΑ ΤΙ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ
Στιχοι:Ναζιμ Χικμετ

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
 
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε
.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχομαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.

Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η Γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
 
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.

Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
 
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
 
είναι ένας άνθρωπος που τον `μποδίζουν να βαδίζει,
 
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.



ΚΙ ΗΘΕΛΕ ΑΚΟΜΗ
Στιχοι:Μανωλης Αναγνωστακης

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει,
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
 
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω,
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.


ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΙ ΓΥΡΕΥΩ
(ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ)
Στιχοι:Μανος Ελευθεριου



Σε τούτη την πατρίδα τι γυρεύω, 
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,
 
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
 
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς,
 

Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια,
 
από συμπόσια και ξενύχτια ποιητών,
 
τα ψιθυρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
 
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ,
 

Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά,
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη
οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου