Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

τραγουδια του Νικου Χουλιαρά (μουσικη+στιχοι)




Η ΕΞΙΣΩΣΗ (ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ)


Κι αυτή τη νύχτα ήρθα πάλι να σε βρω,
το παραθύρι σου κοιτάω το σκοτεινό
και μεγαλώνει της ψυχής μου το κενό.

Πέντε νύχτες ξαγρυπνάω και δεν λες να `ρθείς
και με βρίσκει τσακισμένη τ’ άστρο της αυγής.

Μου το `χουν πει ότι γυρίζεις κάπου αλλού,
στις διαλέξεις και στη ψύχρα του μυαλού,
για να το μάθεις, σου το λέω με την ψυχή,
μόνο ο έρωτας αξίζει στη ζωή.

Σου μιλώ κι ας μη με βλέπεις, είναι σκοτεινά.
πες το ναι για να μας κάψει του έρωτα η φωτιά.
Πες το ναι κι έλα να φύγουμε,
πες το ναι για να χαθούμε,
πες το ναι κι έλα να φύγουμε μαζί.

Κι αυτή τη νύχτα πάλι μόνη μου γυρνώ,
στους άδειους δρόμους μόνη μου παραμιλώ
και μεγαλώνει της ψυχής μου το κενό.

Η αγάπη σου μου λείπει για να βγει σωστή
η εξίσωση που ψάχνω στη ζωή αυτή.



ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΔΙΑΒΗΚΑΝ


Σαράντα πέντε διάβηκαν
απ΄το φαρδύ ποτάμι.
Την άνοιξη κουβάλαγαν
και τα λουλούδια του Άδη.

Κι είχαν στα στήθια τους φωτιά,
στα μάτια καλοκαίρια.
Σαράντα πέντε διάβηκαν,
σαράντα πέντε αστέρια.

Σαράντα πέντε διάβηκαν,
τραβούν το δρόμο της σιωπής

Τον θάνατο τον τάισαν
δεν γυρισε κανείς.



ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ



Δεν είχε το νησί κατάρτια,
Δεν είχε το νησί φωτιά,
Δεν είχε το νησί τραγούδια,
γιατί μισέψαν τα παιδιά

Δεν είχε το νησί φεγγάρια,
μαρμάρωσε κι η κοπελιά.

στο πέτρινο χαμόγελό της
γίναν τα όνειρα καράβια.
Το πέτρινο χαμόγελό της
το χτίσανε στη μοναξιά
τ’ αγριοπούλια του πελάγου
και χάθηκαν και χάθηκαν

Τώρα ένα χέρι στο λιμάνι
βάφει τη θάλασσα σταχτιά,
δεν είναι πια βαθύς ο ύπνος,
δεν έχει ελπίδες η νυχτιά

Τώρα είναι μόνη στο λιμάνι
κι`ναι το όνειρο μακριά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου