τραγουδια σε στιχους Μανου Ελευθεριου

ΒΛΕΠΩ ΠΛΗΘΟΣ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΥΛΑ
μουσικη:Μ Χατζιδακις

http://picosong.com/Z885

Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλά,
μα ψυχή δε μου χαμογελά,
στα κρεβάτια τ’ άρρωστα παιδιά
και στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.

Την αγάπη πέταξα σ’ ένα βυθό
και το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.
Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμο
που δεν πονά.
Όπου πάω κι ένα λάθος
με τυραννά.

Ποιος προφήτης τώρα θ’ ακουστεί,
σα φωνή σε στέρνα κλειστή;
Σ’ έναν κόσμο άδειο κι ορφανό,
ποια κραυγή απ’ τον ουρανό;

Τα πουλιά παράτησα στις ερημιές
και το φως σπατάλησα στις γειτονιές
Δεν τον θέλω και φοβάμαι
το γυρισμό.
Δες ποιος είμαι, πού πηγαίνω,
για το χαμό.

Η ΔΙΚΟΠΗ ΖΩΗ

(ΑΠ`ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ Τ`ΑΔΙΚΟ ΔΙΩΓΜΕΝΟ)

Μουσικη:Θ Μικρουτσικος

http://picosong.com/Z88A

Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένο
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή, 
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο,
να σ’ έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
κι ο πάνω κόσμος να `ναι οι τροχοί
που σ’ έχουν στα στενά κυνηγημένο

Και πήρες του καιρού τ’ αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό, 
για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι.
και πήρες την ελπίδα και τη χάρη, 
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό,
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη

Μα πώς να μην ξεχάσεις την αυλή σου
και την παλιά τη γνώμη καθενός, 
όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου,
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός
στις μαύρες λαγκαδιές του Παραδείσου

Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε, 
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε 
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές, 
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε

ΜΑΣ ΚΥΚΛΩΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Μουσικη: Γ Μαρκοπουλος

http://picosong.com/Z887

Μας κύκλωσε καταστροφή σε κάστρο κι ακρογιάλι.
Γραμματισμένοι και σοφοί λύνουν τα μάγια και γραφή
στέλνουνε στον εχθρό μεγάλη.

Μα εγώ που είδα στο ντουνιά τις πέτρες να ραγίζουν
κι είδα την τρέλα να γυρνά σε καλντερίμια και στενά,
πήγα για εκεί που δε γυρίζουν.

Και βρήκα φίλο τον εχθρό και την αλήθεια αίμα.
Το στιχοπλόκο στο νερό να ζητιανεύει τον καιρό
και να μετράει κρυφά το ψέμα.

Κι είδα γυναίκες καθιστές πίσω απ’ το παραθύρι.
Κι άλλες μπροστά σε ποιητές, μαζί μ’ εκείνες και μ’ αυτές, 
που `χουν τα μάτια σαν μπακίρι

Και πήρα πίσω το στρατί στις ερημιές του κόσμου.
Εκεί που οι άνθρωποι ψωμί τρώνε πικρό κι οι στεναγμοί
θά `ναι τ’ αυριανό το φως μου.