τραγουδια του Γιαννη Σπανού

ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΛΗ

Στιχοι: Γ Βιζυηνος

http://picosong.com/BHQ5

Φουρτούνιασεν η θάλασσα
και βουρκωθήκαν τα βουνά,
είναι βουβά τ’ αηδόνια μας
και τα ουράνια σκοτεινά
κι η δόλια μου ματιά θολή,
παιδί μου, ώρα σου καλή!

Βουίζει το κεφάλι μου
σαν του χειμάρρου τη βοή,
ξεράθηκαν τα χείλη μου
και μου εκόπηκ` η πνοή
σ’ αυτό το ύστερο φιλί,
παιδί μου, ώρα σου καλή!

Να σε παιδέψει ο Πλάστης μου,
καταραμένη ξενιτιά,
μας παίρνεις τα παιδάκια μας
και μας αφήνεις στη φωτιά,
και πίνουμε τόση χολή
όταν τα λέμ’ "ώρα καλή!".

ΤΡΕΙΣ ΝΕΟΙ   ΤΡΕΙΣ ΦΙΛΟΙ

ΣΤΙΧΟΙ:Αιμιλια Δάφνη

http://picosong.com/BHbb

Ήτανε, Θεέ μου, μια φορά
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά
αγάπες, όνειρα, τραγούδια
μέσα στο φως μες στα λουλούδια
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά.

Τώρα απομένουνε βαθιά,
ένας εδώ κι άλλος εκεί,
χείλη, καρδιές, μάτια κλειστά
μέσα στο χώμα, μες στη γη,
ένας εδώ κι άλλος εκεί.

Κάθε που ανθίζουν τα κλαδιά
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά
μεσ` στ’ ασημένια καλοκαίρια
που υψώνονται στο φως τα χέρια,
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά.

Μοίρες οι νύχτες τριγυρνούν
και τα παιδιά ξεπροβοδούν,
στέλνουν μηνύματα στ’ αστέρια
και με καλόβολα τα χέρια
τα τρία παιδιά ξεπροβοδούν.

Ήτανε, Θεέ μου, μια φορά
τρεις νέοι και τώρα είναι βαθιά
μέσα στο χώμα, μες στη γη
ένας εδώ κι άλλος εκεί,
τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά

ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΙ

Στιχοι:Βασιλης Ρώτας

http://picosong.com/BHQs

δώδεκα αγόρια του σχολειού κι η Χριστινιώ μια τάξη
μη βρέξει και μη στάξει
Τ’ αγόρια τ’ ορκιστήκανε στην παλικαροσύνη
να κλέψουν τη Χριστίνη

Βαρκούλαν αρματώνουνε με σταυρωτό πανάκι
Χριστίνα, Χριστινάκι
Έμπα καλή στη βάρκα μας, να πάμε και να `ρθούμε
τραγούδι που θα πούμε

Τ’ αστέρια τρεμουλιάζουνε στου Ζέφυρου το χάδι
το όμορφο τουτο βράδυ,
Σπαρμένο χρυσολούλουδα το πέλαγο λιβάδι
το όμορφο τουτο βράδυ

Το Χριστινάκι τραγουδά, της βάρκας κυβερνήτης
γλυκιά που είν’ η φωνή της
Και λέει τραγούδι του έρωτα και για τον πόθο λέει
για το φιλί που καίει

Γέλια τραγούδια σώπασαν, τ’ αγόρια συμπαλεύουν
μοχτούν, φιλί γυρεύουν
Κανείς δεν είναι στο κουπί, κανείς και στο τιμόνι
λαχτάρα που τούς ζωνει

Κι η βάρκα η ποθοπλάνταχτη πάει στων νερών τα βάθη
με του έρωτα τα πάθη
Δεν κλαίω τα δώδεκα παιδιά, τους νιους, τους μαθητάδες,
τις δώδεκα μανάδες

Μόν’ κλαίω τα μάτια τα γλαρά, το λυγερό κορμάκι
τ’ αγρίμι, το ελαφάκι
Που ήτανε δώδεκα χρονών, παρθένα Παναγιά μου
κι έλαμπε η γειτονιά μου