Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

Χατζιδακις - Γκατσος


ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΝΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Πού το πάνε το παιδί χελιδόνι σε κλουβί
πού το πάνε το παιδί και κανείς δεν το `χει δει
πού το παν το παλληκάρι κάθε νύχτα με φεγγάρι
πού το πάνε τι του λένε και τ’ αδέρφια του το κλαίνε

Στης ψυχής μου τον καθρέφτη ίσκιος άρχισε να πέφτει
ίδια η μοίρα που με φέρνει ίδια η μοίρα που με παίρνει

Με κοιτάνε κάθε αυγή και τα μάτια τους πληγή
με κοιτάνε κάθε αυγή και τα λόγια τους κραυγή
με κοιτάνε με κοιτάνε και τα μαύρα τους φοράνε
κι ένας παραπέρα στέκει και κρατάει αστροπελέκι



ΤΩΡΑ ΝΥΦΟΥΛΑ ΜΟΥ ΧΡΥΣΗ

Τώρα νυφούλα μου χρυσή
που βγαίνεις απ’ το σπίτι σου
να θυμηθείς πως βγαίνεις
σαν τον αυγερινό.

Φρεσκολουσμένο το κορμί
καινούργιο το φουστάνι σου
βγαίνεις από το σπίτι σου
στην εκκλησιά να πας.



ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά 
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά,
 
να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι,
 
ψεύτικη η ακρογιαλιά,
 
αν με πίστευες λιγάκι
 
θα `ταν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη
 
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
 
είναι ο κόσμος πιο μικρός.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου