η πραγματικη 21 Απριλιου 1967

απο

https://anekdota.duckdns.org/2016/0200.html

Τα βασικά ιστορικά στοιχεία που οδήγησαν στην επικράτηση του 
πραξικοπήματος είναι γνωστά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Δείχνουν 
ξεκάθαρα ότι 20 χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου, η δημοκρατία δεν 
είχε εμπεδωθεί πολιτικά, θεσμικά και λειτουργικά. Το Παλάτι παρείχε 
όση δημοκρατία ήθελε, το παρακράτος δεν έμενε στις σκιές αλλά με 
θράσος δρούσε στο φως της ημέρας και ο στρατός ήταν σε μια 
ημι-αυτόνομη κατάσταση σε σχέση με την υπόλοιπη κρατική μηχανή. 

Μεγάλο ενδιαφέρον εκτός από το πως φτάσαμε στο πραξικόπημα έχει το τι 
άφησε πίσω του το πραξικόπημα: 

Αν περάσετε από την Πάρνηθα θα δείτε μια μοναχική βίλα που είναι 
ερειπωμένη. Είναι το εξοχικό του ισχυρού άνδρα Γ. Παπαδόπουλου μέσα 
στο ελατοδάσος. Έδωσε πρώτος το καλό παράδειγμα δόμησης μέσα στο δάσος 
και συνόδευσε την πράξη αυτή με νομοθετικές ρυθμίσεις που επέτρεπαν 
την εγκατάσταση τροχοβιλών σε δάση. Οι τροχοβίλες αυτές σήμερα δεν 
έχουν τροχούς. 

Είναι πιθανό να έχετε παρατηρήσει ξενοδοχεία και σπίτια της εποχής 
εκείνης που βρίσκονται εκεί ακριβώς που φτάνει το κύμα. Εκείνη την 
εποχή λοιπόν δίνονταν οι περίφημες άδειες δόμησης της μίας νύχτας. 
Έτσι ο φίλος του καθεστώτος ήταν νόμιμος για πάντα αλλά είχε και το 
μοναδικό προνόμιο έναντι των υπολοίπων που δεν ήξεραν ότι τη 
συγκεκριμένη μέρα μπορείς να ξεκινήσεις εργασίες δόμησης αλλά όχι και 
την επόμενη. Παστρικές δουλειές. 

Δυο συνταγματάρχες και ένας ταξίαρχος έκαναν κουμάντο στο στρατό. 
Αλήθεια πως είναι δυνατό αυτό αφού στην ιεραρχία υπήρχαν πολλοί πάνω 
από αυτούς;; Απλά με το έτσι θέλω. Είχαν καταλύσει κάθε στρατιωτική 
δομή και είχαν κάνει το στρατό παραμάγαζο ρουσφετιών. Είναι γνωστά τα 
περιστατικά όπως αυτό που ταγματάρχης της παρέας πέταξε στα μούτρα 
(κυριολεκτικά) του στρατηγού και αρχηγού ενόπλων δυνάμεων  τη 
μετάθεση του και του είπε να πάει αυτός εκεί. Και βέβαια επικράτησε ο 
ταγματάρχης γιατί ήταν πιο κολλητός του Παπαδόπουλου από το στρατηγό. 

Ίσως έχετε περάσει έξω από την περίφημη βίλα του Ωνάση στο Λαγονήσι. 
Κατά τη διάρκεια της Επαναστάσεως ο Ωνάσης την είχε παραχωρήσει στον 
Παπαδόπουλο για να μένει εκεί. Αυτό που σήμερα θα ήταν απόλυτο 
σκάνδαλο τότε ήταν πρωινή γαργάρα. Εκτιμώ ότι ξέρετε πως αυτά δεν 
γίνονται με το αζημίωτο. 

Τα διυλιστήρια που φτιάχνονταν όπου και όπως επιθυμούσαν οι ολιγάρχες 
της εποχής, γίνονταν και με εξαιρετικά χαμηλότοκα "δάνεια" του κράτους 
(κάποια πρέπει να είχαν αρνητικό επιτόκιο γιατί μηδενίστηκαν). Επίσης 
η μεσολάβηση της κυβέρνησης εξασφάλισε αποκλειστικά συμβόλαια παροχής 
καυσίμου στον Αμερικάνικο στόλο και κάπως έτσι γεννήθηκε ένα από τα 
νέα τζάκια της χώρας. 

Είναι γνωστό επίσης το πόσο σεβάστηκαν το Ελληνικό τοπίο αυτοί οι 
πατριώτες. Έδωσαν σε ένα βράδυ δυνατότητα ανύψωσης των πολυκατοικιών 
για να χαρούν και οι φίλοι εργολάβοι. Οι λάτρες του αρχαιοελληνικού 
κάλλους αποδείχθηκαν μεγαλύτεροι λάτρες της αντιπαροχής. 

Όμως ήταν καλοί με κάθε συντεχνία. Περίπτερα, λεωφορεία, ταξί, όλα 
μοιράστηκαν σε φίλους και μετά το επάγγελμα έκλεισε. Σε άλλους 
μοιράστηκαν δωρεάν διακοπές σε ξερονήσια. 

Συχνά ακούμε ότι παρέδωσαν μια χώρα σε μεγάλη ανάπτυξη χωρίς έλλειμμα. 
Δεν ξέρω πόσο ακριβές είναι αυτό δεδομένου ότι έδιωξαν τους 
εμπειρογνώμονες των διεθνών οργανισμών για να μη μετρήσουν τα 
οικονομικά στοιχεία της χώρας. Όμως η οικονομική επιτυχία μιας 
κυβέρνησης μετράται σε σχέση με το διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Την 
εποχή της "επαναστάσεως" λοιπόν, οι γύρω χώρες είχαν υψηλότερους ρυθμούς 
ανάπτυξης από την Ελλάδα. Οι υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης καταγράφονταν όχι μόνο 
στις γειτονικές ευρωπαϊκές χώρες αλλά και σε χώρες της Βόρειας Αφρικής 
και Μέσης Ανατολής. Άρα το να κυλάς ένα βαρέλι στην κατηφόρα δεν είναι 
κάτι πολύ σπουδαίο. 

Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για το πόσα σκάνδαλα δε μαθεύτηκαν αφού 
δεν υπήρχε δημοσιογραφία. Βέβαια από κάθε κόντρα μεταξύ των ισχυρών 
ανδρών της εθνοσωτηρίου έβγαινε στο φως και μια σκανδαλάρα όπως η 
ιστορία με τα σάπια κρέατα του στρατού και η μίζα από κάθε τουριστική 
επένδυση προς τον υπουργό τουρισμού κ.λπ. 

Βέβαια και οι υπηρεσίες ασφαλείας και άμυνας ήταν σε άθλια κατάσταση 
αφού το μόνο που ενδιέφερε ήταν η εσωτερική συνωμοσία και το ρουσφέτι. 
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιωαννίδης έδεσε τον Παπαδόπουλο μέσα στο ίδιο 
του το σπίτι χωρίς το κράτος να προλάβει να κάνει οτιδήποτε και η 
Κυπριακή τραγωδία ολοκληρώθηκε στα χέρια αυτών των υπερ- πατριωτών ... 

Πολλά από τα παραπάνω (αυθαίρετα, διαφθορά, συναλλαγή με ολιγάρχες 
κ.λπ.) συνέβησαν και μετά τη χούντα και συμβαίνουν και τώρα. Η διαφορά 
είναι ότι τότε η παρανομία γινόταν με τη νομική κάλυψη του κράτους 
(άρα δεν υπήρχε θέμα να καταδικαστεί κανένας). Τελικά η έναρξη 
ξεχαρβαλώματος του νέου-νέου Ελληνικού κράτους έχει γονείς, τη 
συμμορία με τις αρβύλες.

και ουτε Κυβερνηση ουτε Κρατος ουτε Κοινωνια τολμησαν να τιμωρησουν οπως θα αξιζε αυτην την τεραστια ηθικη/υλικη ζημια για την Ελλαδα και εδαφικη/εθνικη ζημια για την Κυπρο