Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Χατζιδακις - Γκατσος


ΕΜΠΑΙΝΕΣ ΚΙ ΕΛΑΜΠΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ
(ΗΣΟΥΝ ΠΑΙΔΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ)

Έμπαινες κι έλαμπε το σπίτι
σαν το τριφύλλι τ’ ανοιχτό
κι είχες το φως τ’ Αποσπερίτη
στα δυο σου μάτια φυλαχτό

Άφηνες πάνω στο τραπέζι
γάλα και μέλι και ψωμί
κι έβλεπα τ’ όνειρο να παίζει
στο πελαγίσιο σου κορμί

Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ,
ήσουν παιδί σαν τον Χριστό

Κύμα και βότσαλο κι αλμύρα
και καλοκαίρι μου ζεστό,
ούτε ένα δάκρυ σου δεν πήρα
στην παγωνιά για να λουστώ



ΗΤΑΝ ΚΑΜΑΡΙ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

Ήταν καμάρι της αυγής
και καβαλάρης όμορφος.
Τώρα, μια χούφτα χιόνι.

Γύρισε κάμπους και βουνά
και πανηγύρια πέρασε
στην αγκαλιά των κοριτσιών.

Ποιος το ‘λπιζε να γίνουνε
τα μούσκλια τα νυχτιάτικα
στεφάνι στα μαλλιά του;



ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΜΑΗ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Ήταν του Μάη το πρόσωπο,
του φεγγαριού η ασπράδα,
ένα περπάτημα ελαφρύ
σαν σκίρτημα του κάμπου

Κι αν θα διψάσεις για νερό,
θα στίψουμε ένα σύννεφο
κι αν θα πεινάσεις για ψωμί,
θα σφάξουμε ένα αηδόνι


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου