Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Χατζιδακις - Γκατσος



Η ΜΙΚΡΗ ΡΑΛΛΟΥ

Σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
επαίξανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού,
σ’ Ανατολή και Δύση ,σε κόσμο και ντουνιά
ρωτάν ποιος θα κερδίσει την ομορφονιά

Μικρό το καλοκαίρι, μεγάλος ο καιρός,
κανείς όμως δεν ξέρει ποιος θα `ναι ο τυχερός,
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
επαίξανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού

Σαράντα παλληκάρια με λιονταριού καρδιά
ερρίξανε τα ζάρια μια τρελή βραδιά,
ζηλεύει το φεγγάρι και στέλνει απ’ τα βουνά
το μαύρο καβαλάρη που μας κυβερνά

Κι ο χάροντας σαν φίδι τραβάει την κοπελιά
σ’ αγύριστο ταξίδι σ’ ανήλιαγη σπηλιά,
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
εχάσανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού


ΟΥΡΑΝΕ,ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΤΟ ΝΑΙ

Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι,
ουρανέ, φίλε μακρινέ,
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή,
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη,
πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό,
αχ ουρανέ ,πόνε μακρινέ

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
 
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
 
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί

Κάθε Κυριακή, μου λέει να πάω εκεί,
 
εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
 
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί

Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
 
εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες φωτεινούς
και ό,τι βάζει ο νους



Η ΠΙΚΡΑ ΣΗΜΕΡΑ


Η πίκρα σήμερα
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε να μ’ αρνηθείς.
Κάποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου `φερα να ζεσταθείς

Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός,
δεν είναι πια γιορτή.
Έγινε τ’ όνειρο καπνός,
πες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός,
μα εσύ, καρδιά, μην κλαις,
 
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός,
 
τραγούδι εσύ να λες.

Νύχτωσε, βράδιασε,
 
ο κόσμος άδειασε,
 
κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι,
 
βρέχει και βρέχεσαι,
 

ποτήρι μου `δωσες, φαρμακερό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου