Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Μ Θεοδωρακης - Λ Παπαδοπουλος


ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΛΛΟΚΟΤΟ

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο με βλέπει,
σαν μάλαμα παλιό θαρρώ πως μοιάζει
και το στερνό μου τάληρο στην τσέπη
θαμπώνεται, πονεί κι αναστενάζει.

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο μου λέει
κι απόψε θ’ αγρυπνήσουμε αντάμα,
ένα φεγγάρι αλλόκοτο που κλαίει
μαζί με της καρδιάς το μαύρο κλάμα.

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο στους δρόμους
με παίρνει το κατόπι και μου γνέφει
κι ύστερα μ’ αγκαλιάζει από τους ωμούς
και πάμε για τα στέκια σου στου Στρέφη.



ΗΣΟΥΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Στο καθρέφτη μας κοιτώ
μήπως δω τα δυο σου μάτια
και στο στήθος μου κρατώ
τ’ αναφιλητό.

'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
μια χουφτίτσα ουρανό είχα στην ψυχή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
τώρα δίχως ουρανό θα `μαι πιο φτωχή.

Στάλα στάλα στο γυαλί
στάζει δάκρυ σαν φαρμάκι
και η νύχτα η σιωπηλή
μοιάζει μ’ απειλή.



ΣΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΜΟΥ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ


Στων τραγουδιών μου τα ταξίδια
θα βρεις λιμάνια και ακρωτήρια
που ανακαλύψαμε μαζί.
Θα βρεις και τα τρελά φιλιά μας
που γράφανε στην αγκαλιά μας
«πάντα η αγάπη μας θα ζει»

Στων τραγουδιών μου τα συντρίμμια
θα βρεις μαλάματα κι ασήμια
απ’ τον παλιό καλό καιρό.
Τότε που ήσουν η ζωή μου,
το επιούσιο κορμί μου
που πάντοτε θα λαχταρώ

Στων τραγουδιών μου τις παλάμες
μπήκαν οι κοφτερές σου λάμες
και κόβουνε και με πονούν
Γιατι η αγάπη σου ήταν κάτι
απ’ την πληγή κι από τ’ αλάτι
κι απ’ τους καημούς που δεν περνούν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου