Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Λ Παπαδοπουλος - Μ Πλεσσας


ΑΝΟΙΞΕ ΠΕΤΡΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΤΩ

Άνοιξε πέτρα να κλειστώ
ήλιος να μη, ήλιος να μη με βλέπει
αντί για νύφη πρέπει
πρέπει στα μαύρα να ντυθώ

Άνοιξε πέτρα για να μπω
χάνω τον άντρα που αγαπώ

Νύχτα κατέβα απ’ τα βουνά
νύχτα μαυροφορούσα
ο άντρας που αγαπούσα
τώρα για άλληνε πονά

Νύχτα κατέβα απ’ τα βουνά
μέρα να μη με δει ξανά

Μπάτε κορίτσια στο χορό
κι αφήστε με μονάχη
κόπηκα σαν το στάχυ
και τώρα τρέμω σαν φτερό

Μπάτε κορίτσια στο χορό
έχασα αυτόν που καρτερώ


ΓΕΛΑΓΕ Η ΜΑΡΙΑ

Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής
άστραφτε στον ήλιο κάποια τζαμαρία
άρπαζες την πέτρα δίχως να σκεφτείς
τίναζες το χέρι κάτω η τζαμαρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία

Κόβαμε διχάλες απ’ τη μυγδαλιά
είχαμε ρημάξει τη φτωχή πλατεία
έβαζες σημάδι γλόμπους και πουλιά
και του κυρ Αλέκου τη χοντρή κυρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία

Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν
τρέλαινες τον κόσμο απ’ τη φασαρία
κι οι νοικοκυραίοι φώναζαν αμάν
λέγαν θα καλέσουν την αστυνομία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία


ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Τα μάτια μου στα μάτια σου
και τ’ άστρο πάνωθέ μου.
Αχ, να μην τέλειωνε ποτέ
η ώρα ετούτη, θεέ μου.

Ο πυρετός σου μέσα μου
φωτιά που σπαρταράει.
Έγιν’ ο κόσμος μια σταλιά
και πια δε με χωράει.

Πρώτη φορά που σ’ αγαπώ,
 
πρώτη που σε μαθαίνω,
 
πρώτη στα χέρια σου φορά
γεννιέμαι και πεθαίνω.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου